Naam: Suzanne v/d Winkel

Klas: 4T1

Datum: 2-11-2012

1. Zakelijke gegevens.

Naam van het boek: Moordmeiden

Naam van auteur/regisseur: Mirjam Mous

Naam van uitgever/producent: Noordhoff Uitgevers

Jaar van verschijning: 2002, het boek heef 117 bladzijden

2. Samenvatting van het boek.

Eerder:

Vanaf de kleuterklas zijn ze niet te scheiden, Anouk en Laura. Anouk is een meisje dat best onzeker is en zich een beetje laat inpakken door Laura. Laura neemt de leiding en gelooft in geesten en alles wat daar bij in de buurt komt. Dat heeft ze van haar moeder die is ook zo!

Ze zitten op een dag bij Laura op de kamer en ze zweren aan elkaar dat als ze verliefd worden op dezelfde jongen de gene die hem als eerst zag hem mag hebben. Ze snijden allebei in hun vinger en zuigen elkaars bloed op. Anouk vind dit allemaal maar niets maar als Laura iets wil moet het gebeuren.

Voor het vak Engels hebben ze meneer de Wild op school. Laura mag hem absoluut niet. Alles wat verkeerd gaat is zijn schuld volgens haar.

In de gang zien ze ineens een nieuwe jongen staan, Max. Hij ziet er stoer uit en is super knap. Ze besluiten hun belofte even aan de kant te zetten en spreken nu af dat wie hij het leukst vind met hem gaat. Anouk is helemaal verliefd maar ze weet niet wat ze er mee aan moet, Laura zegt dat ze het niet erg vind als Anouk wat met Max krijgt maar ze gelooft het niet. Ze vertelt haar verhalen altijd aan haar opa. Die heeft een volkstuin en daar komt ze dan helpen en kletsen. Haar opa begrijpt haar.

Max stelt voor een bandje te beginnen met Anouk , Laura en nog twee andere jongens. Ze besluiten het te doen maar ze weten nog niet waar ze  moeten repeteren. Bij de volkstuin van Anouks opa zit een grote schuur maar ze weet niet of haar opa het wel goed zou vinden als ze daar gaan repeteren. Misschien dat als zij een oefenruimte vind Max haar wel leuker gaat vinden dan Laura. Ze besluit het te vragen en uiteindelijk vind haar opa het geen probleem.

Na een tijdje heeft Laura verkering met Max. Anouk is super jaloers, maar laat dit niet merken.

De opa van Anouk en Anouk gaan samen de schuur opruimen en komen een beeldje tegen van een ballerina. Het blijkt veel waarde te hebben voor de opa van Anouk. Het blijkt van zijn jeugd liefde te zijn. Hij is benieuwd hoe het met haar gaat, maar hij weet niet of ze nog leeft. Ze moest vroeger naar Frankrijk om te dansen, daarna hebben ze geen contact meer gehad.

Anouk vertelt het verhaal van haar opa tegen Laura. Die heeft gelijk het idee om haar geest op te roepen. Ze maken van de scrabble letters ‘ja’ en ‘nee’ en zetten een glaasje in het midden. Nu moeten ze allebei tegenover elkaar gaan zitten en één vinger op het glaasje leggen en hun ogen sluiten. Laura doet het woord en stelt een aantal vragen, het glaasje beweegt heen en weer. Anouk vind dit allemaal maar eng maar ze doet het voor haar opa.

Een paar dagen later gaan ze repeteren in de schuur, het beeldje van de ballerina staat in de vensterbank. Eén van de band leden doet iets te wild en het beeldje valt op de grond. Anouk schrikt ervan. Haar vrienden besluiten op de rommelmarkt te kijken naar net zo’n beeldje maar vinden dit niet. Wel vinden ze wat anders wat erop lijkt. Dit brengen ze mee voor haar opa.

Laura krijgt haar slechte cijfer voor Engels terug en vind dat de schuld van meneer de Wild. ‘s Middags zitten Anouk en Laura op haar kamer en Laura maakt een voodoo poppetje en steekt een aantal naalden in het been. Ze gelooft erin dat hij die pijn steken nu ook zal voelen.

De volgende dag komt meneer de wild met krukken op school, hij heeft z’n teen gekneusd, Laura is er heilig van overtuigd dat dit door haar komt. En geniet ervan.

Laura is een avondje weg met haar moeder. Max vraagt of Anouk bij hem wil komen om te luisteren naar zijn nieuwe liedjes voor de band. Dit komt er niet van want ze liggen zoenend op de grond totdat hij verder wil, Anouk rukt zich lost en rent naar haar eigen huis. Ze vertelt Laura wat er gebeurt is, ze is razend en wil Anouk nooit meer zien.

De volgende dag op school hebben ze nog steeds ruzie. Tussen Max en Laura is de verkering over. Anouk is nog wel verliefd op hem.

 Anouk word uit de les gehaald door de directeur dat ze direct naar het ziekenhuis moet want haar opa heeft een hartaanval gehad. Eenmaal daar is alles goed met haar opa. Als ze weer thuis komt zit Laura bij haar op de stoep, ze trekt Anouk mee naar een steegje en begint te vertellen dat Max een kwade ziel in zich heeft. De enige manier dat hij daarvan af komt is door hem te vermoorden. Anouk vind dit geen goed idee maar sluit zich er uiteindelijk toch bij aan.

Nu:

Ze lopen op het kerk hof naar het crematorium. Het onweert en het regent. Laura loopt voorop met de zaklamp daar achter loop Anouk, ze is doods bang. Laura slaat met een steen de ruit van de deur kapot en gaat naar binnen. Ze zitten in een zaaltje waar normaal de kist staat. Ze doet haar rugzak open en haalt er een schaal, wierook, een foto van Max, een lok haar van Max en lucifers uit. De foto scheurt ze in stukken en gooit ze in de schaal daarna volgt de lok haar. Ze doen de wierook aan en zetten de schaal in de fik. Volgens Laura is Max morgen dood.

De volgende dag zouden ze gaan repeteren iedereen is er behalve Max. Anouk vertrouwd het niet, hij zou toch niet echt dood zijn. De andere jongens zijn een beetje gek aan het doen en er valt een fles Fanta om. Ze wacht op Max.

Na een tijdje komt er iemand aan, het is Max. Laura en Anouk schrikken zich dood. Anouk is opgelucht, ze zou anders haar leven lang nog een schuld gevoel over houden. Max pakt de stekker van z’n elektrische gitaar en doet hem in het stopcontact. Door de Fanta is het nat geworden en Max krijgt een stroom schok, hij valt op de grond. Na een tijdje komt hij weer bij.

Er is binnenkort een feestje waar ze met hun bandje op mogen traden, hier zoenen Anouk en Max weer, nu hebben ze verkering.

3. Over de auteur.

Mirjam Mous. Ze is geboren op7 november 1963 te Made. Mirjam was enig kind, haar vader was kunstschilder en haar moeder was de dochter van een slager. Ze had het naar haar zin thuis. Van kleins af aan las ze al dikke boeken. Toen ze klein was wist ze al wat ze ging worden: schrijfster. Haar droom kwam nog niet direct uit ze heeft eerst 20 jaar voor de klas gestaan in Breda. Bij het schrijven van haar boeken gebruikt ze namen van bekenden en vrienden. Het eerste boek dat ze schreef heet: Goed fout! Dit boek kwam uit in 2001.

4. Over het boek.

Van dit boek zijn verschillende versies, op mijn boek staat een meisje met rode haren. Ze kijkt boos omhoog. Het lijkt er een beetje op alsof ze wraak wil. Ik denk dat dit Anouk is omdat ze er niet uitziet als iemand die van geesten en andere enge dingen houd.

Dit boek is aan niemand opgedragen.

In dit boek zijn geen steden gebruikt, maar wel bijvoorbeeld het kerkhof. Dit heeft de schrijfster denk ik gebruikt omdat het donker en duister is. Ook zijn daar veel geesten volgens Laura.

Dit verhaal is geschreven vanuit Anouk. Je weet wat zij voelt. Van Laura kom je ook veel te weten maar bij Anouk weet je elke keer wat haar gevoelens zijn. Je staat in haar schoenen.

Het verhaal heeft een open einde. Er komt nog een heel leven achteraan wat je zelf kunt verzinnen.

5. Leeservaringen.

Onderwerp.

Ik dacht dat het onderwerp me aan zou spreken omdat het woord ‘moord’ in de titel zat. Ik dacht dat het een soort detective boek was. Maar het ging meer over geesten en dat soort dingen en daar houd ik niet van, dus het onderwerp sprak me niet aan.

Het verhaal heeft me geen nieuwe kanten laten zien. Behalve dat met dat geesten oproepen, ik wist niet hoe dat ging en nu wel.

Door het verhaal ben ik wel aan het denken gezet, hoe het kan dat er zulke types als Laura bestaan. Alles moet met een ritueel gebeuren, zoals in dat crematorium. Ik zou ’s nachts niet eens over het kerkhof durven lopen.

Wat ik van te voren van het verhaal had gedacht is niet uitgekomen. Ik dacht dus dat het een detective boek was.

Over de mening over het onderwerp ben ik het niet eens. Het is belachelijk dat je in je hoofd haalt een ziel van iemand te vermoorden.

Ik ben door het lezen van dit verhaal wel anders over het onderwerp gaan denken. Misschien dat ik ooit een keer met een paar vriendinnen voor de grap zoiets zou doen. Maar nooit alleen.

Het onderwerp word goed en grondig uitgewerkt.

Het onderwerp is wel verassend uitgewerkt. Ik had gedacht dat Max echt dood ging nadat Anouk en Laura zijn ziel hadden vermoord.

Ik vind dat alle kanten van het verhaal wel uitvoerig zijn besproken.

Nog nooit heb ik een boek over dit onderwerp gelezen omdat het me gewoon niet aanspreekt.

Gebeurtenissen.

Het verhaal had niet veel langer door moeten gaan want dan werd het echt saai. Maar op zich las je er makkelijk doorheen. 

Aventoe valt het stil in het boek. Te weinig tempo.

Het gaat in dit boek om zowel de gebeurtenissen als de gedachtes. Het gaat bij de gebeurtenissen vooral over de liefde en niet zozeer om een ‘moord’. Maar de gedachtes van Anouk kom je heel duidelijk te weten.

Eigenlijk heeft maar één gebeurtenis indruk op me gemaakt, en dat was bij het crematorium. Dat komt omdat ik geesten sowieso eng vind en als ze dat ook nog ’s nachts over het kerkhof lopen en inbreken in het crematorium zou ik dat dood eng vinden.

De gebeurtenissen kunnen geloofwaardig zijn als je erin geloofd. Ze gingen de geest oproepen van Anouks opa. Voor dat dat geloofwaardig word moet je wel in geesten geloven. Maar ik geloof daar soms wel in.

De gebeurtenissen zijn absoluut niet herkenbaar. Ik en mijn vriendin zijn nog nooit op de zelfde jongen verliefd geweest. En ik heb ook nog nooit iemands ziel geprobeerd te vermoorden. Dan ben je naar mijn mening gewoon ziek.

De gebeurtenissen zijn wel origineel, maar dat van Max dat ze op de zelfde jongen verliefd worden en dat ze er allebei mee zoenen is wel voorspelbaar.

Ik heb zoiets nog nooit zelf meegemaakt. Maar ik geloof wel dat er  goede geesten zijn. Alleen dat je daar niets van merkt. Ik denk ook niet dat je contact kunt maken met ze. Al lijkt het me wel gaaf als je contact kunt hebben met je overleden opa of een andere bekende.

In het verhaal staan niet echt gebeurtenissen die ik zou willen proberen. Misschien ooit is een keer met de vriendinnen een geest oproepen of zo. Maar daar geloof ik niet zo in.

Personages.

De hoofdpersoon gaat wel voor je lezen. Anouk is de enige hoofdpersoon in dit boek.

Ik kan me wel goed verplaatsen in de gedachte wereld van de verhaalpersonen. Maar ik kan me niet voorstellen dat Laura zo’n zieke geest heeft en dat Anouk daarin meegaat.

De hoofdpersoon is absoluut geen heldin. Ze wil iemands ziel vermoorden omdat haar beste vriendin dat wil, hoe gestoord ben je dan.

De verhaalpersonen gedragen zich niet zoals het volgens mij hoort. Je moet je niet laten verleiden door iemands gestoorde ideeën. Als je iets niet wilt moet je dat zeggen en als die ander het niet bevalt dan is dat jammer.

De verhaalpersonen hebben mij niet beïnvloed. Ze zijn allemaal een beetje apart.

Het gedrag van de personages hebben me wel aan het denken gezet. Maar dat is in een negatief opzicht  omdat ik nooit zou doen wat de personages zouden doen.

Je komt het gedrag van de personages te weten en je kunt het begrijpen.

Alles van het innerlijk van de personages is wel bekend. Ik begrijp alles wel.

De personages veranderen niet door wat ze meemaken.

Ik vind het onbegrijpelijk en vreemd dat ze de ziel van Max vermoorden in het crematorium.

Bouw.

De gebeurtenissen lopen wel begrijpelijk op elkaar door.

Het verhaal is niet spannend opgebouwd. Het begint heel saai. Daarna is het enige stuk spannend van het kerkhof en dat crematorium.

Er zijn twee verhaal lijnen. Het verhaal begint op het kerkhof. Daarna begint het verhaal uit het verleden. En daarna gaat het weer terug naar het kerkhof.

Het verhaal bevat wel tijdsprongen, dat is juist wel leuk en niet ingewikkeld.

Het verhaal heeft een goed slot. Het eindigt allemaal goed.

Taalgebruik (bij verhalen in boeken).

Het verhaal is heel makkelijk door te lezen. Het heeft wel met het taalgebruik te maken want er komen helemaal geen moeilijke woorden invoor.

De zinnen zijn makkelijk te lezen en bevatten geen moeilijke woorden.

Het verhaal bevat veel beschrijvingen over de plekken waar ze zijn en over het uiterlijk van de personages. Dit versneld mijn lees tempo.

In het verhaal zitten veel gesprekken dit vind ik juist leuk.

6. Verwerkingsopdracht.

Ik kies ervoor om uit te leggen wat dit boek zo saai of juist spannend maakt.

Dit boek vond ik erg saai omdat het onderwerp mij niet aanspreekt. Ik hou niet van boeken over geesten en tarotkaarten etc. Maar dat maakt dit boek ook wel weer spannend want geesten is een spannend onderwerp. De stukken op het kerkhof en in het crematorium zijn het spannends maar het stuk dat Anouk ineens met Max zoenend op de grond ligt is ook wel spannend omdat je benieuwd bent naar de reactie van Anouk die met het vriendje van haar beste vriendin ligt te zoenen.

Dit boek zou ik niet aanraden om te lezen want ik vind het een beetje langdradig en dat maakt het saai. Het boek word heel lang gerekt totdat ze weer op het kerkhof zijn.  Ze konden beter nog iemand vermoorden dan hield de schrijfster het boek een beetje spannend. Want achteraf gezien is er niets gebeurt in dit boek behalve dat de hoofdpersoon een zieke geest heeft.

Het is dus een afrader.