Naam: Suzanne v/d Winkel

Klas: 3T3

Datum: 23-03-12

1. Zakelijke gegevens.

Naam van het boek: Mama Tandoori

Naam van auteur/regisseur: Ernest van der Kwast

Naam van de uitgever/producent: Noordhoff Uitgevers

Jaar van verschijning: 2010

2. Samenvatting van het boek.

Mama Tandoori, die eigenlijk Veena Ahluwalia heet, Is erg zuinig op haar geld. Ze komt uit India en werkte als verpleegster, ze verzorgde kapitein Rajesh Mudgal. Ze werd zelfs verliefd op hem, en hij op haar. De vader van Rajesh is een rijke man. Hij ziet het niet zitten dat zijn zoon met zijn vrouw omgaat, en beveelt Mama Tandoori het contact te verbreken. Ze schrijft aventoe nog met Rajesh en beloofd door te studeren en als ze daar mee klaar is eeuwig voor hem te zorgen. Hij schrijft terug dat hij op haar zal wachten. Maar gek genoeg komt Mama Tandoori nooit terug.

Ze trouwt met een ander, Theodorus Henricus van der Kwast.

Toen haar zoon werd geboren ging ze in haar eentje naar India omdat ze een aanbieding had gezien: twee mensen voor de prijs van één. Het bevallen deed ze in India want daar was het een stuk goedkoper, en de terug weg kon ze haar zoontje dus weer mee naar Nederland nemen. Ze verhuisd vanuit India naar Nederland en het enige wat ze meeneemt zijn twee koffers vol gouden sieraden. Deze koffers ruilt ze voor een huis. En dat huis verkoopt ze dan met heel veel winst en daar koopt ze dan weer een mooier huis van. En dit gaat een tijdje verder. Ze kan erg goed onder handelen, nou,, het is niet echt onderhandelen wat ze doet. Het is meer dat de dingen die zij wil dat die moeten gebeuren.

Zij is de baas in huis en daar kan niemand wat aan doen. Als iemand het een keer niet eens is met haar slaat ze met een deegroller tegen die zijn/haar hoofd. Ze heeft een soort verslaving om dingen te verzamelen. Als is het een kapotte fietsbel dan neemt ze die nog mee naar huis. Ze wil dat haar drie zoons een goede opleiding volgen zodat ze later of in de geneeskunde, rechten of economie kunnen werken.

De oudste zoon heet Ashirwad van der Kwast, na een paar jaar komen ze erachter dat hij geestelijk gehandicapt is. Dit is vooral een grote klap voor Mama Tandoori. Ze gaat vaak met hem naar Loudes, daar zijn zeventienbaden die geweldige krachten zouden moeten hebben, om hem te ‘genezen’. Maar omdat het water er koud was schold Ashirwad de zuster uit voor vieze lesbische teringlijer. Of het bad sowieso helpt weten ze niet. Want als Ashirwad een foto van een blote vrouwenborst ziet lacht hij hooguit als een klein kind.

Zijn moeder, die natuurlijk wel heel veel van hem houd, gaat er nog steeds vanuit dat hij een succes volle toekomst ingaat. Ze kan er niet tegen als mensen haar er mee confronteren dat haar oudste zoon waarschijnlijk nooit een boekje zal begrijpen. Hij kan amper lezen. Maar ze legt zich er niet zomaar bij neer. Ze zegt dat: ‘als je wilt autorijden hoef je geen klok te kunnen kijken’.

Maar Mama Tandoori heeft natuurlijk ook nog hoop op haar andere twee zoons. Hoewel haar jongste zoon, Ernest ook zijn moeders droom niet waarmaakt. Hij was wel begonnen met de opleiding economie maar is er mee gestopt omdat hij liever een boek wou schrijven. Zijn moeder begrijpt hier niets van, ‘wie schrijft er nou een liever een boek dan dat hij bakken met geld kan verdienen!’ Ze neemt het zichzelf heel erg kwalijk omdat ze denkt dat het aan haar ligt aan de opvoeding, daarna twijfelde ze nog een tijdje of het niet door haar man kwam hij kwam tenslotte uit een ander land. Maar naar een onderzoek bleek daar niets uit te komen.

Mama Tandoori wist er wel voordeel uit te halen dat haar zoon gehandicapt was. Ze gingen met een neef naar de jaarbeurs Utrecht. Maar ze konden de bus niet vinden, na een tijd zoeken vonden ze hem eindelijk. Ashirwad was aan het schreeuwen en huilen omdat hij het had gehad. Maar Mama Tandoori pakte even de begeleiders pas, die je normaal alleen kan gebruiken bij bijzondere gebeurtenissen, en lied die zien. De buschauffeur kreeg een discussie met Mama Tandoori en natuurlijk won ze die. Op dat soort momenten kon ze dus gewoon gratis in de bus.

Ernest was een dagje op bezoek bij oom Abhimanyu Sharma maar ze noemde hem gewoon oom Sharma. Oom Sharma was geboren op 5 september 1928 in Bijnor. Hij is een echte roker maar hij rookt maar een merk: Benson & Hedges. Vroeger wilde hij altijd acteur worden. Zijn grote voorbeeld wat Prithviraj Kapoor. Maar echt groot is oom Sharma niet geworden. Hij had vaak een bijrolletje. Oom Sharma stierf tijdens een voorstelling waar hij met zijn dochter was. Ze dochter, Neelam, dacht dat hij sliep maar hij bleek dus dood te zijn. Wel een mooi einde want de Indiërs zeiden altijd: ‘Jeena yahan marna jahan’ wat betekend: ‘ik leefde op het toneel en stierf op het toneel’.

Johanna van der Kwast was de oma. Ze noemden haar vaak oma Voorst omdat ze daar woonde. Eigenlijk was ze de oma van de vader van Ernest. Oma Voorst is erg dement, en ziet haar man, Albrecht van der Kwast, voor zich als een raaf. Mama Tandoori laat oma Voorst in een demente bui in een testament neerzetten dat de keuken voor Mama Tandoori is. Na een paar jaar komt oma Voorst te overlijden en Mama Tandoori staat te trappellen om de erfenis te ontvangen. Op de begrafenis van oma Voorst praat ze ook nergens anders over dan dat zij recht heeft op die keuken en niemand anders!

Op een dag gaat Ernest naar India, daar bezoekt hij zijn twee tantes. De ene heet tante Jasleen. De andere tante is tante Sitara deze tante lijkt wel een beetje op zijn moeder maar de iets mindere versie. Eenmaal daar word hem duidelijk gemaakt dat de Mama Tandoori helemaal geen Indiër is maar een Pakistaan, ze waren daar gevlucht vanwege de oorlog. Ze verteleden hem dat ze arm waren en dat de verhalen over de mooie kleurtjes enzo helemaal niet klopten. Er werd ook verteld dat zijn vader vaak van alles door de douane heen smokkelde want anders zou zijn koffer te zwaar worden, hij had zelfs een keer 10 kilo tandpasta is zijn jas mee gesmokkeld.

3. Over de auteur.

Ernest van der Kwast. Hij is geboren op 1 januari 1981 in Bombay, hij is nu dus 31 jaar. Hij is een Nederlands-Indische auteur. Hij werd pas ontdekt toen hij in 2005 de roman ‘Soms zijn dingen mooier als er mensen klappen’ schreef. In totaal heeft hij nu vijf boeken geschreven die populair zijn bij vooral jongeren.

4. Over het boek.

Op de voorkant van het boek staat een vrouw met een koffer naast zich, dit moet waarschijnlijk Mama Tandoori voorstellen want ze kwam Nederland binnen met een koffer vol goud.

Dit boek is niet speciaal aan iemand opgedragen.

In dit boek komen erg veel plaatsen voor, onder anderen:

-        Rotterdam

-        Bombay

-        Bangalore

-        Delhi

-        Lourdes

-        Deventer

-        Goes

-        Ottawa

-        Leuven

-        Hamburg

-        Vancouver

De schrijver heeft der plaatsen gekozen omdat hij daar overal al eens is geweest. In Bombay is hij geboren en toen is hij verhuisd naar Rotterdam. Zijn vader werd een rat in Delhi genoemd. In Lourdes zijn ze naar de wateren geweest voor Ernest gehandicapte broer. En in de andere plaatsen is hij gewoon al eens geweest of heeft hij gewoond.

Dit verhaal is uit het perspectief van Ernest geschreven, want je kunt lezen wat hij aventoe denkt etc. ook hoor je zijn meningen terug in het verhaal.

Het verhaal heeft een open einde want je kunt er nog van alles bij verzinnen wat er gaat gebeuren als zijn moeder komt kijken bij Ernest zoontje.

5. Leeservaringen.

Onderwerp

Het onderwerp van het verhaal spreekt me wel aan maar op de een of andere manier vond ik het toch geen leuk boek.

Het verhaal heeft me wel nieuwe kanten van het onderwerp laten zien omdat je er nu ook achter komt hoe sterk sommige mensen zijn als ze uit een oorlogsgebied komen.

Ik ben door het verhaal wel aan het denken gezet.

Wat ik van te voren van het verhaal verwachte kwam niet in het verhaal naar voren maar dat vond ik niet erg.

Ik ben het eens met de mening die in dit verhaal naar voren kwam dat je niet zo aan geld moet denken maar meer aan de dingen waar je wat leuks van kon gaan doen.

Ik ben door het verhaal wel anders gaan denken over het onderwerp.

Het onderwerp word goed naar voren gebracht vind ik. Je merkt duidelijk waar het over gaat.

Het onderwerp vond ik wel verrassend. En absoluut niet voorspelbaar.

De kant dat Mama Tandoori heel erg op haar geld let en zuinig is word heel uitvoerig besproken. En ik vind eigenlijk dat niets achterblijft wat besproken had moeten worden.

Ik heb nog nooit een verhaal gelezen met dit onderwerp, want ik lees eigenlijk nooit boeken als het niet hoeft.

Gebeurtenissen.

Het verhaal bevat meer dan genoeg gebeurtenissen, maar het boek bleef mij niet boeien.

Ik vond dat er genoeg tempo in het verhaal zat maar aventoe werd honderd keer het zelfde verteld en dan legde ik het boek weer aan de kant omdat ik er geen zin meer in had.

In dit verhaal is het heel erg gemengd over gebeurtenissen en gedachtes, ik denk toch dat het gaat om gedachtes.

De gebeurtenissen hebben geen indruk op me gemaakt omdat sowieso het hele boekje me al niet aansprak.

De gebeurtenissen zijn zeker geloofwaardig en waarschijnlijk. Ik denk ook dat Ernest dit allemaal heeft mee gemaakt.

Deze gebeurtenissen zijn zeker niet herkenbaar voor mij.

De gebeurtenissen zijn op zich wel heel origineel bedacht, dat ze met Ernest gehandicapte broer naar Frankrijk gaan om hem daar te ‘genezen’. Tja, ik vind dat je dan gewoon ziek in je hoofd bent als je denkt dat een handicap te genezen is.

Ik heb zelf nooit zoiets mee gemaakt, mijn ouders zijn niet zo zuinig op hun geld en wij geven het gewoon uit aan leuke dingen. En in dit verhaal vinden ze zelfs al een taxi te duur. Dus de betekenis van dit verhaal wordt niet meer voor mij.

Ik zou wel willen mee maken dat ze verhuizen naar Canada. Dat lijkt me super gaaf!

Personages.

In dit verhaal gaat vooral Ernest voor je leven. Je krijgt zijn gevoelens te weten en je komt te weten wat hij denkt.

Ik kan me wel goed verplaatsen in de gedachtes die door hem heen gaan.

De hoofdpersoon is niet iemand op wie ik zou willen lijken. Hij heeft een best moeilijke jeugd met een gehandicapte broer en een moeder die met een deegroller in de lucht zwaait, en een vader die geen commentaar geeft.

Ik vind het gedrag apart van de verhaal personen. Wat Mama Tandoori wil gebeurt en vader heeft niets te vertellen.

Ernest heeft mij in dit verhaal wel beïnvloed omdat hij de neutrale persoon is in dit verhaal.

De uitspraken van Mama Tandoori zetten mij wel aan het denken. Ik bedoel wie vind geld het belangrijkste in de wereld. En een mooi en groot huis. Ik vind dat ze meer moet genieten van het leven, en dat ze eigenlijk wel eens wat meer kan uitgeven.

Ik kom genoeg van de personages te weten om hun gedrag te kunnen begrijpen.

Ik hoef helemaal niets in te vullen over het innerlijk van de personages. Het is allemaal vrij duidelijk de moeder is de baas in het huis, en de rest heeft niets in te brengen.

De personages veranderen wel. Mama Tandoori gaat uiteindelijk op bezoek naar Italië met het vliegtuig nog wel. Maar een taxi vindt ze te duur, dus helemaal veranderen doet ze niet.

Ik vind alle beslissingen van Mama Tandoori vreemd en raar. Ze vindt geld het belangrijkste. Haar kinderen moeten allemaal een goede opleiding volgen voor het geld.

Bouw.

Ik vind dat de gebeurtenissen niet echt logisch op elkaar volgen, als je besluit naar Canada te verhuizen blijf je daar lijkt me ruim 8 jaar wonen als het niet langer is. Maar Mama Tandoori niet.

Ik vind het verhaal helemaal niet spannend, er zit geen spanning in.

Het verhaal heeft geen moeilijke opbouw. Alleen moet je hem wel vanaf het begin lezen. Maar dat lijkt me logisch.

Er zijn niet meer verhaallijnen. Tenminste niet dat ik gemerkt heb.

Het verhaal heeft wel wat terugblikken. En dat maakt het juist wel leuk, maar niet ingewikkelder.

Ik vind dat het een plezierig slot is, Mama Tandoori gaat toch nog bij het zoontje van Ernest kijken.

Taalgebruik.

Ik vind dat je het verhaal heel erg makkelijk weg leest. Het is geen moeilijk boek.

De zinnen zijn makkelijk. Aventoe natuurlijk wel een moeilijk woord, maar als je de rest van de zin leest begrijp je dat woord ook wel.

Het verhaal bevat best veel omschrijvingen over hoe het vroeger was. Maar dat maakt het alleen maar leuker en het heeft geen gevolgen op het vertel tempo en de leesbaarheid.

Er zitten wel een paar dialogen in het verhaal maar ik vind dit ook weer heel leuk. Dat maakt het voor mij leuker om dit boek te lezen.

6. Verwerkingsopdracht.

Ik kies er voor dat ik een stukje mag veranderen wat ik niet leuk vond en een personage zou kunnen toevoegen.

Het stukje dat ze met de gehandicapte broer van Ernest naar Frankrijk gaan maakt mij eigenlijk wel boos, omdat ze eigenlijk zeggen dat een handicap een ernstige ziekte is. Het is natuurlijk heel ernstig maar een mens blijf een mens en ik vind dat je het niet zo kan noemen. Ze gaan met zijn broer naar de geweldige watervallen om hem daar te genezen van zijn ziekte en hem een goede toekomst te kunnen geven. Zodat hij kan autorijden en een goede baan kan krijgen.

Ik zou dat stuk veranderen dat er een hulpverlener kan helpen met hem wassen enzo. Dat hij thuis een gelukkig leven kan lijden en dan kan hij geen autorijden maar dan is hij in ieder geval bij zijn familie. En zijn ouders zouden naar een psychiater moeten gaan, dan kan die hun uitleggen dat hun zoon geen enge ziekte heeft maar een normaal mens is. Dan kunnen ze hem accepteren en hoeven ze ook niet na te denken wiens schuld het nou was dat hij er zo uitziet.